Köşe Yazıları

Dünya’nın kara para aklama merkezi/bankası ve kara para kasası olan ve 1815 yılından beri savaşmayan, ‘tarafsız’, ‘demokrasinin beşiği’ addedilen İsviçre’de, haçlı zihniyetinde olduğunu son yıllarda SVP isimli ırkçı ve faşist partinin göçmenleri hedef alarak çıkardığı yasalarla, uygulamalar ve afişlerde ispat etti. İsviçre’de aşırı sağcı ve katışıksız azılı ırkçı (Sweizerische Volkspartei) İsviçre Halk Partisi’nin (SVP) hazırladığı ve İsviçre vatandaşlığına geçişin zorlaştırılmasını ...

 “Dünyanın bugün içine sürüklendiği krizi aşmak, bizzat kapitalizmin mantığını aşmayı gerektirmiyor mu?”[1] “Ve Kriz, Kadını Yarattı”… Bir süredir Türkçe de yayınlanan Newsweek dergisinin 8 Mart 2009 tarihli 19. sayısının kapağı bu… İçeride yer alan Melisa Özpınar imzalı yazıda ise son krizin kadınlar için nasıl bir fırsata dönüşmekte olduğu, kadın CEO’ların yönettiği şirket ve bankaların krizi göreli daha az hasarla savuşturmaktayken, ...

“Hakikâtin yalan, yalanın da Hakikât gibi göründüğü bir dönemeçteyiz şimdi.”[1] “Mustafa Suphi de Bizim Mustafa Kemal de!”[2] yaygaraları arasında; radikal sosyalistlerin durmadan konuşması gereken soru(n)lardan birisi de, kaçınılmaz olarak resmi ideoloji yani Kemalizm oluyor… “Ulusal solculuk” biçiminde rehabilite edilmeye kalkışılan resmi ideoloji (yani Kemalizm) son zamanlarda bir çılgınlık hâline dönüştü. Facebook sayfalarında on binlerce genç arasında müthiş bir Atatürk mesajı ...

1886 yılında sekiz saatlik işgünü hakkı için mücadele ederken idam edilen ABD’li işçi August Spies, yargılandığı mahkemede şöyle haykırıyordu: “Bizi asarak işçi hareketini, milyonları, yoksulluk içinde çalışan milyonlarca işçiyi kendisine çeken bir hareketi yok edeceğinize inanıyorsanız durmayın, bizi asın! Burada bir kıvılcımı yok edeceksiniz, ama orada, önünüzde ve arkanızda, her yerde başka kıvılcımlar çakacaktır. Bu, içten içe yanan bir ateş. ...

“Ben bir askerim; sizler, yani halk benim önderimdir. Ben size, eğer beni yarı yolda bırakmazsanız, ben size ömrümün sonuna dek hizmet ederim demiştim. Siz benim kaderimi, politik gelecegimi belirlediniz. Ben de size hizmet etmeye devam edeceğim”. Venezuela Devlet Başkanı Hugo Chavez, Karakas’taki Miraflores Başkanlık Sarayı’nın balkonundan coşkulu kalabalığa bu şekilde sesleniyordu.

Büyük umutlarla kurulan ‘Bağımsız Kosova’nın birinci kuruluş yıldönümü hayli sessiz kutlandı. Almanya’da bazı gazetelerin haricinde bir kaç televizyon kanalı kutlamaları kısa haber olarak geçtiler. Öyle ya, küresel krizin dumanları arasında haber önceliği Kosova’nın kuruluş yıldönümünde olacak değildi. Ancak 17 Şubat akşamı gördüğüm bir haber, daha doğrusu haberi sunan muhabir dikkatimi çekti. ‘Avrupa’nın en genç devletine’ özgür dünyanın ‘ah, ne kadar ...

 “İnsan ancak gecenin yolunu izleyerek şafağa varabilir.”[1] “Genel Af” mı? Hem de TCK 301’in Türkiye’sinde Adalet Bakanı’nın, “Devletime katil dedirtmem”; Savunma Bakanı’nın da “Azınlıklar gönderildi iyi oldu” dediği coğrafyada mı?

Geçen haftasonu gerçekleştirilen 45. Münih Güvenlik Konferansı’na katılan şahinler, her yıl olduğu gibi bu yıl da geniş güvenlik (!) önlemleri altında küresel askerî stratejiler, yeni saldırı savaşları ve silahlanmalar üzerine olan planlarını karşılaştırdılar, yeni “vizyonlar” geliştirdiler. Yüksek rütbeli askerlerin, dünyanın önde gelen silah tekellerinin, AB ve NATO üyesi ülkelerin üst düzey devlet ve hükümet temsilcileri ile Afganistan Devlet Başkanı Karsai ...

“İnsan bilmediklerinin esiridir, Öğrendikçe Özgürleşir!”[1] Genel bir dogru olarak ele alınan ve bildik ifadesiyle düşünme, klasik tanımıyla insan’ı diğer canlılardan ayıran, (esasen ayırmaz, ‘farklılaştırır'[2], bunun içinde ben cümlemi şu şekilde kurmayı tarcih ediyorum) daha özlü ifadesiyle ‘farklılaştıran’ aklın bir fonksiyonudur! Daha basitleştirecek şekliyle ifade edecek olursak, Aklın bağımsız ve kendine özgü bir eylemidir.

Beş aydan fazla süren zorunlu istirahatten sonra yeniden merhaba, sevgili dostlar. Bu yazıdan itibaren gene her hafta bu köşeden düşüncelerimi sizlerle paylaşacağım. Gündemi uzun süre yakından takip edememek insanı hantallaştırıyor doğrusu. Ama yeniden gündeme bakınca, – dökülen kanların, ölen suçsuz insanların, onca acının artması haricinde – pek fazla bir değişimin olmadığını görmek, “nerede kalmıştık” sorusunu anlamsız kılıyor. Hatırlayacaksınızdır, 2008’deki son ...