Köşe Yazıları

Obama ziyaretinden sonra başlayan tartışmalar ve güncel diplomatik girişimler, Türkiye egemenlerinin bedeli hayli yüksek olması muhtemel bir »jeopolitik pokere« oturduklarına işaret ediyor. Ülke içerisinde yürütülen operasyonlar, askerî şiddetin tırmandırılması, bilhassa DTP’ye yönelik sindirme girişimleri dikkatleri iç politikaya çekse de, dış politikada atılacak olan adımlar hayli şamata çıkaracak gibi görünüyor. Türkiye-Ermenistan ilişkileri bağlamında yürütülen tartışmaların çıkardığı toz-dumana pek aldanmamak lazım. Her ...

„Ben barbarların atlarını iyi bilirim. Bir ben dururum onların karşısında, bir ben, gençliğin yüreğiyim her daim, yüreğiyim beyaz kanatlı atlıların.“[2] „Piyanist“ filmini seyrettikten sonra bugün Gazze’de olan-bitenleri konuşmak, ister istemez insanın aklına, „Dün Nazilerin elinde tarihin en büyük soykırımlarından birine uğrayanlar, bugün nasıl olup da çoluk-çocuk, genç-yaşlı, kadın, sivil demeden Filistinlileri katleder?“ sorusunu getiriyor akla.

 „Her kukuletalı keşiş değildir.“[1]  Soruyorlar… „Obama ABD’nin Gorbaçov’u olabilir mi?“[2] Diyorlar… „Obama kovboy hukukuna son versin“![3] Ardında da „iddia“ ediyorlar… „Obama sayesinde değişim, reform ve ilerleme gibi sözcükler yeniden sola geçti. O bir mesih değil ama XXI. yüzyılın ‚Yeni Düzeni’ni kurabilir“![4]

Küresel düzeyde ve senkronize özellik taşıyan kapitalist krizin etkilerinin hissedildiği ve Ortadoğu’nun yeniden dizaynının gündemde olduğu koşullarda Türkiye’de yerel seçimler yapıldı. Krizin yıkıcı etkilerinin Ekim 2008’de ortaya çıkmasıyla, işçi sınıfı harekete geçti. İşten atılma, işyeri kapatmalarına karşı Gürsaş, Tezcan, Brisa ve Sinter’de fabrika işgal eylemleri yaptı. Ayrıca fiili sokak yürüyüşleri, çeşitli direnişler ve gösteriler gerçekleştirdi. Krize karşı işgal, direniş, grev ...

„Plus ça change plus c’est la même chose!“[2]  Krizin ekonomi-politiğini kavramak, açıklamak; ilk adımında somuttan soyuta yönelmeyi „olmazsa olmaz“ kılar. Özellikle sosyalizmin ikinci büyük dalgasının geri çekilmesiyle, yani reel sosyalist sektörel deneyimin likidasyonuyla devreye sokulan postmodern „elveda“/ „tarihin sonu“ söylencelerinin yığınlar nezdinde yarattığı erozyon; soru(n)ları yeniden irdelerken (devrimci soyutlamadan asla vazgeçmeden!) somuttan hareket etmemizi vazgeçilmez kılıyor. (Biliyorum bu tutumum, „olguculuk“, ...

„Cesaretini kaybeden herşeyini kaybetmiştir.“[1] 2008’in 1 Mayıs’ına doğru; „… ‚Ayaktakımı‘ Gemileri Yaktı“ ve „Ne Olursa Olsun Taksim’deyiz“ diye haykıran iki gazete manşeti her şeyin özetiydi sanki…[2] Şimdilerde, bir yıl sonra değişen bir şey yok; manşetler yine aynı… Yeniden ve bir kez daha, „imkânsız“ dediklerini mümkün kılmak için düşeceğiz Taksim yoluna; Nâzım Hikmet’in, „ta ata aa ta ta ha ta tta ...

“Güzellik yoluyla, duyumsayan insan biçim ve düşünceye götürülür; güzellik yoluyla, düşünen insan geriye özdeğe götürülür ve yeniden duyu dünyasına kazanılır… Güzellik iki karşıt durumu, duygu ve düşünce durumlarını bağlar.“[1]   Doğumunun 128.yılı (25 Ekim 1881), Ölümünün ise 36.yılı (8 Nisan 1973), Guernica’yı çiziminin ise 72.yılı (1937) vesilesiyle, bir bütün olarak Picasso’yu, sanatını ve onun toplumsal olaylara karşı duyarlılığını ifade etmek gerekiyor. ...

Dünya’nın kara para aklama merkezi/bankası ve kara para kasası olan ve 1815 yılından beri savaşmayan, ‚tarafsız‘, ‚demokrasinin beşiği‘ addedilen İsviçre’de, haçlı zihniyetinde olduğunu son yıllarda SVP isimli ırkçı ve faşist partinin göçmenleri hedef alarak çıkardığı yasalarla, uygulamalar ve afişlerde ispat etti. İsviçre’de aşırı sağcı ve katışıksız azılı ırkçı (Sweizerische Volkspartei) İsviçre Halk Partisi’nin (SVP) hazırladığı ve İsviçre vatandaşlığına geçişin zorlaştırılmasını ...

 „Dünyanın bugün içine sürüklendiği krizi aşmak, bizzat kapitalizmin mantığını aşmayı gerektirmiyor mu?“[1] „Ve Kriz, Kadını Yarattı“… Bir süredir Türkçe de yayınlanan Newsweek dergisinin 8 Mart 2009 tarihli 19. sayısının kapağı bu… İçeride yer alan Melisa Özpınar imzalı yazıda ise son krizin kadınlar için nasıl bir fırsata dönüşmekte olduğu, kadın CEO’ların yönettiği şirket ve bankaların krizi göreli daha az hasarla savuşturmaktayken, ...

„Hakikâtin yalan, yalanın da Hakikât gibi göründüğü bir dönemeçteyiz şimdi.“[1] „Mustafa Suphi de Bizim Mustafa Kemal de!“[2] yaygaraları arasında; radikal sosyalistlerin durmadan konuşması gereken soru(n)lardan birisi de, kaçınılmaz olarak resmi ideoloji yani Kemalizm oluyor… „Ulusal solculuk“ biçiminde rehabilite edilmeye kalkışılan resmi ideoloji (yani Kemalizm) son zamanlarda bir çılgınlık hâline dönüştü. Facebook sayfalarında on binlerce genç arasında müthiş bir Atatürk mesajı ...