Sibel Özbudun

SİBEL ÖZBUDUN | 09 – 03 – 2010 | “Hiçbir mevsim gözlerin kadar Acımasız kullanmadı neşteri Susardın ve kar yağardı.”[1] Yanılmıyorsam 1999 yılıydı. Seçim çalışması için Çorum’daydık. Kadınlarla söyleşmek üzere Milönü’nde bir eve çağırmışlardı beni.

SİBEL ÖZBUDUN | 22 – 02 – 2010 | “Bir çığlıktır artık yaşanan Sözcükler yetmez anlatmaya Notalar fırçalar susar.”[1] “İnanır mısın, abla, artık geceleri rüyamızda slogan atıyoruz: ‘Direne direne kazanacağız!’ Baktım dün gece bu (yanındaki işçiyi gösteriyor) uykusunda yumruğu kaldırmış kasılıyor…”

SİBEL ÖZBUDUN | 08 – 02 – 2010 | “Kötülüğün egemen olması için tek koşul, iyilerin hiçbirşey yapmamalarıdır.”[1] Mehmet Yeşiltepe adını çoğunuz belki hatırlamıyorsunuz dahi. Hatta şu hızlı değişen gündemler ülkesinde adını kamuoyuna duyuran olay bile silindi belleklerinizden.

SİBEL ÖZBUDUN | 25 – 01 – 2010 | “Nerede olursan ol, İçerde, dışarda, derste, sırada, Yürü üstüne – üstüne, Tükür yüzüne celladın, Fırsatçının, fesatçının, hayının…” (Ahmed Arif, “Anadolu”.) Bugün tam 38 gün oldu… Dile kolay, Ankara ayazında, ısı sıfırlarda seyrederken, sulusepken altında, rutubetli battaniyelere sarılı, birbirlerine sokulmuş, yarı aç geçirilen geceler. Azan siyatiğe, ülsere, zorlayan böbreklere, tutulmuş bele, kronikleşen ...

SİBEL ÖZBUDUN | 11 – 01 – 2010 | “Konuşmaların en önemlisi kendi kendimize olanıdır.  Ama bunu çoğu zaman ihmal ederiz.”[1] Ne kadar çokmuşlar… Ve ne kadar suskunmuşlar ki, o kadar çok olduklarını hiç ama hiç anlamamışız… Görmemişiz onları. Adlarını, ama gerçek adlarını ve o geçirimsiz suskunlukları ardında yatan yaşam öykülerini öğrenme gereğini duymamışız… Acıya tanık, hatta mensuplarının çoğu acının ...

SİBEL ÖZBUDUN | 03 – 01 – 2009 | “Her tanımlama bir sınırlamadır.”[1] İlkokul dördüncü sınıfta “Dilbilgisi” derslerini anımsıyorum. Aklımda yanlış kalmadıysa, ilk öğretilenlerden biri, “ismin beş hâli”ydi: “yalın” hâli, “i” hâli, “e” hâli, “de” hâli, “den” hâli…

“Toprak alev alacak ve gökyüzünde büyük beyaz halkalar olacak. Acı fışkıracak ve bereket kaybolup gidecek. Toprak alev alacak ve zulüm savaşı alevlenecek. Çağ çok ağır çatışmaların içine gömülecek. Her ne olursa olsun bu görülecek. Bu, ıstırabın, gözyaşlarının ve sefaletin zamanı olacak. Gelecekte olacak olan, budur.”[2]

„Zor olan başarılır, imkânsız olan vakit alır…“[1] Aslında nakledeceğim öykü, tam Aziz Nesin’in ağzına layık… Rahmetlinin 40’lı yıllarda yazmaya başladığı hesaba katılırsa, demek ki 70 yıla yakın zaman geçmiş. Ve bu ülke hâlâ Aziz Nesin’lik olmaya devam ediyor… Bu da bir başarı, herhâlde…

„Bir şeye ait her şeyi öğrenin; her şeye dair bir şeyler bilin.“[2] Onur hocam beni bu panele çağırdığında, neler söyleyebileceğim, daha doğrusu – söylenecek çok şey var, ama bunları güncel sorunlarımızla nasıl bağlantılı kılabileceğim üzerine, doğrusunu isterseniz epey düşündüm… Onur benden ÖES (Öğretim Elemanları Sendikası) deneyimi üzerine konuşmamı istemişti; sona erdirilmesinde katkıda bulunanlar arasında benim de olduğum, ama sanırım ki ...

„Ben barbarların atlarını iyi bilirim. Bir ben dururum onların karşısında, bir ben, gençliğin yüreğiyim her daim, yüreğiyim beyaz kanatlı atlıların.“[2] „Piyanist“ filmini seyrettikten sonra bugün Gazze’de olan-bitenleri konuşmak, ister istemez insanın aklına, „Dün Nazilerin elinde tarihin en büyük soykırımlarından birine uğrayanlar, bugün nasıl olup da çoluk-çocuk, genç-yaşlı, kadın, sivil demeden Filistinlileri katleder?“ sorusunu getiriyor akla.