Kürt Siyasetçi Cemal Kavak’ın oğlu Rojhat Kavak dün akşam saatlerinde kendini asarak yaşamına son verdi!

Kürt Siyasetçi Cemal Kava’ın oğlu Rojhat Kavak dün akşam saatlerinde kendini asarak yaşamına son verdi. Geride bıraktığı mektupta Kavak, Kürdistan’da yaşanan katliamların ve sürgün yaşamının kendisini bu karara ittiğini söyledi.

2012 yılında Avusturya’nın Innsbruck kentinde kendini asarak yaşamına son veren Kürt Siyasetçi Cemal Kavak’ın oğlu Rojhat Kavak (22) dün akşam saat 22.00 sularında İsviçre’nin Luzern kentinde bulunan bir ormanlık alanda kendini asarak yaşamına son verdi. İntiharından kısa bir süre önce kardeşine mesaj atan Kavak kardeşi tarafından bilincini yitirmiş halde ormanda bulundu. Hemen Luzern Kanton Hastanesine kaldırılan Kavak, tüm müdahalelere rağmen kurtarılamadı. Bugün öğlen saatlerinde yaşamını yitiren Kavak’ın cenazesi yarın öğlen saatlerinde Zürich Kürt Kültür Merkezi’nde yapılacak cenaze töreninin ardından toprağa verilmek üzere memleketi Amed’e gönderilecek. Kavak burada babasının da bulunduğu aile mezarlığında defnedilecek.

İsviçre’de bir süre Kürt gençlik çalışmalarında da yer alan Kavak, uzun yıllardan bu yana politik nedenlerden kaynaklı ailesiyle birlikte burada sürgün yaşamak zorunda kaldı. Geride bıraktığı mektupta da sürgün yaşamının zorluklarına değinen Kavak, sürgün yaşamının yanı sıra Kürdistan’daki devletin vahşetine karşı eli kolu bağlı kalamayacağını belirtti.

Kavak’ın ailesi ve sevdiklerine “… biliyorum bu kararım tartışmasız yanlıştır…” diyerek başladığı mektubu şöyle:

“Kararım tartışmasız yanlış bir karardır, fakat ben yapamadım yenik düştüm. Başarılı bir hayat, güzel bir gelecek yolunda kararlı adımlarla sonuç ala ala, direne direne yürüyordum. Ne var ki tüm bunlar bir amaç doğrultusunda anlam kazanıyordu. Belki ufak bir yaşta ülkemi terk etmek zorunda kaldım. Burada geçen zamanda da ülkeme faydalı bir birey olabilmek için çaba harcadım. Fakat yüreğimde öyle bir hasret büyüdü ki artık burada sürdürdüğüm yaşam dayanılmaz hale geldi.

Her gün genç, yaşlı, çocuk katledilirken eli kolu bağlı oturmaktan beni her geçen gün bitiren şeylerden biriydi sadece. Yapılabilecek belki çok şey vardı ama benim özlediğim sadece bir şeydi: Kürdistan sokakları.

Tüm sevdiklerimden affımı diliyorum. Bize gün yüzü göstermeyen devlete karşı mücadelenizde başarılar.

Bijî Azadî!

Bijî Berxwedan!

Bijî heval Devrim!

Bijî Serok Apo!