KATLEDİLİŞLERİNİN 95. YILDÖNÜMÜNDE ROSA VE KARL’I UNUTMADIK, UNUTTURMAYACAĞIZ!

AVRUPA |09 – 01 – 2014 | Rosa Luxemburg ve Karl Liebknecht`in katledilişlerinin 95. yılına dair TKP/ML Yurtdışı Komitesinin e-posta yoluyla gönderdiği açıklamayı  olduğu gibi yayınlıyoruz.(AHM)

KATLEDİLİŞLERİNİN 95. YILDÖNÜMÜNDE ROSA VE KARL’I UNUTMADIK, UNUTTURMAYACAĞIZ!

Alman tekelci burjuvazisinin bekçi köpeklerince katledilişlerinin üzerinden tam 95 yıl geçti. 15 Ocak 1919 yılında katledildiklerinde Almanya’da devrimci kriz hızla olgunlaşmış ve proletaryanın soluğu burjuvazinin ensesindeydi. Ayağa kalkan sınıfın başına geçen Spartaküs Birliği’nin önderleri Rosa Luxemburg ve Karl Liebknecht yenilgiye uğrayan devrimle birlikte 15 Ocak günü Noske ve ortakları tarafından hunharca katledildiler.

Rosaların bu ölüm yıldönümlerinde dünyada devrim ve sosyalizm eski büyü ve çekiciliğinde olmasa da, çelişme ve uzlaşmazlıklarının baskısı altında güçten düşerek kronik krizle sarsılmaya devam eden kapitalizmin sınırlılıkları ve körlükleri bütünüyle açığa çıkarak devrim ve sosyalizme olan ihtiyaç kendisini kuvvetle hissettirmektedir. Son birkaç yıldır yerküreyi dolaşarak dünyalılaşan halk hareketlerinin açığa çıkardığı toplumsal enerji ve bilinç sıçraması buna işaret ediyor. Halk hareketleri toplumsal canlanmanın dayanak noktası olarak devrimci mayalanmaya yolu açmıştır. Toplumsal hoşnutsuzluk fırtınaları her yerde ayaktadır ve onların “son sözü” de devrim olacaktır.

Son birkaç yıldır Tunus, Mısır, Türkiye, Brezilya başta olmak üzere neredeyse tüm bir arz yuvarlağını dolaşıp dünyalılaşan halk hareketleri ve ayaklanmalarla dünya yeni bir dönemece girmiş bulunuyor. Halk hareketleri, ayaklanmalar ve devrimler, bu dönemecin tipik özelliği olacaktır. Dünyanın yeni bir devrimler dalgasına kapılması sermaye için en yakın tehlikedir. Zira, halk hareketleri motora yakıtı sağlamış ve geniş bir faaliyet sahası sunmuş bulunuyor. Sefalete itilen kitleler ve sınıf, küçük bir azınlığın büyük çoğunluğun sırtından zenginleşmesine daha fazla tahammül edemez. Halklar şimdiden kapıya dayanmışlardır; ayaklanmalar bunun ilk işaretlerini vererek üzerine düşeni yapıyor.

Son birkaç on yıldır gelecek hiç bu denli parlak ve yol bu denli aydınlık olmamıştı.

2008’de tepe noktasına varan kriz, çöküşe götürmemiş de olsa, bugün de gerçekliğinden bir şey kaybetmiş değil. Onun felaketli sonuçlarını sınıfa ve ezilen milyonlarca emekçiye fatura etmek de kapitalizmi düze çıkaramadı ve üstelik çok daha vahim olanı, dünyayı sarmalayan halk hareketlerinin mayalanmasına yolu hazırlamada katalizör etkisi gördü.

Bir yanda kapitalist-emperyalist sistemin genel buhranın kolları arasında karmaşıklaşarak derinleşen ekonomik ve mali kriz; öte yandan ekonomik-liberalizmin dehşet verici sonuçları;  ve de dünyanın tepesinde yükselen gerilla savaşları ve ezilen halkların başkaldırıları;  ve dahası son birkaç yıla yayılan halk hareketleri, kapitalizmi kuşatarak nefessiz bırakmış durumda.

Güncel ve temel görevlerimiz üzerine güçlü bir ışık tutmada muazzam önemdeki bu gelişmelerden, bu elverişli ve uygun ortamdan yararlanabilecek miyiz? Yanıtlanması gereken soru da yerine getirilmesi gereken ivedi görev de budur. Ama şu bir gerçek ki, bizi bekleyen görevlerle bizim nesnel durumumuz arasında uzun zamandır varolmayı sürdüren derin uçurumu kapatmak için koşullar hiç bu denli elverişli olmamıştı. Her şey bizim geleceği kazanma irade ve çabamıza bağlı. Zira biz biliyoruz ki, “zafer hiçbir zaman kendi kendine gelmez; her zaman sökülüp alınır.”

Rosaların 95. Ölüm yıldönümünde devrim “vardım, varım ve varolacağım” demeyi sürdürüyor. Onu yakınlaştırmak yalnızca bize bağlı. Dünyanın yeni bir halk hareketleri ve isyanlar dalgasına kapılarak devrimlere gelişme olanağı sağladığı dünyanın bu yeni dönemecinde sermaye düzenine karşı derin ve gerçek bir öfke ve devrimci bir içtenlikle işe sarılmak günün ertelenemez görevidir.

ROSA LUXEMBURG VE KARL LIEBKNECHT ÖLÜMSÜZDÜR!

YAŞASIN PROLETARYA ENTERNASYONALİZMİ!

TKP/ML-YDK