Naciye Büyük ve Kutsiye Bozoklar Anıldı

STUTTGART | 27 – 07 – 2010 | Ölümlerinin 1. Yıldönümünde Naciye Büyük ve Kutsiye Bozoklar için Stuttgart’ta bir anma düzenlendi. Anmada Kutsiye Bozokların yazdığı ve Naciye Büyük’ün sevdiği şiirler okundu, kavga dolu hayatları anlatıldı. Anmada Ovacık şehitlerinin de mücadeleleri ve özgeçmişlerine değinildi.

Anmaya ilişkin yayımlanan açıklama şöyle:

25 Temmuz Pazar günü, sevgili yoldaşımız Naciye ve siper yoldaşımız Kutsiye Bozoklar’ın, bedenen aramızdan ayrılışlarının 1. yıldönümünde Stuttgart’ta, sevgi ve saygı ile anıldılar.

Genç bir yoldaşımızın, kitleyi selamlaması ve saygı duruşu çağrısıyla başlayan etkinliğimiz, açılış konuşması ile devam etti. Açılış konuşmasında Naciye ile Kutsiye’yi ortaklaştıran yanlarının üzerinde ağırlıklı durularak şöyle deniliyordu. “Bir yıl önce; 15 Temmuz 2009’da Naciye yoldaşımızı geçirdiği ani bir rahatsızlık sonucu hastaneye kaldırmış olmanın hüznü içinde ama umudumuzu yitirmeden beklerken, 16 Temmuz günü memleketten gelen bir haber ile bir kez daha sarsılmıştık.  68 kuşağından devrimci yazar ve şair, direnç abidesi Kutsiye Bozoklar, bir aydır tedavi gördüğü Ankara Başkent Hastanesi’nde, yaşama veda etmişti.19 Temmuz günü öğlen saatlerinde de, yoldaşımız, herkesin Naciye ablası, dört gün süren yaşam kavgasına yenik düşmüştü.  Kavgada kaybettiğimiz her yoldaşımızda yaşadığımız acıyı, 2009’un bu Temmuz sıcağında daha bir katmerli yaşıyorduk.” Daha sonra Naciye yoldaşımızı ve sevgili Kutsiye’yi ortaklaştıran yanlar şöyle anlatılıyordu. “Sevgili yoldaşımız Naciye ile Kutsiye’yi ortaklaştıran en önemli nokta “yaşamı ellerinden tutmakta inatçı oluşları idi” desek te, hiç şüphe yok ki bu kadarla sınırlanamaz. Birisi 36 yıl boyunca, düşmanın bir tekerlikli sandalyeye mahkum etmesine rağmen, yazdıklarıyla, anlattıklarıyla öğrettikleriyle devrim ateşini sürekli körüklemesi, diğeri de pratik alanda fedakâr, paylaşımcı, asi, gözü kara eylem kadını olma ruhu içinde devrim hamalı olarak kavgayı büyütme çabası..  Ama ikisinin de, üstünden geçilemeyecek önemde bir diğer ortak noktaları vardı ki; düşmanı en çok ürküten yanları da bu olsa gerek… Onlar ikisi de, bu sistem içinde egemenlerin en fazla uyuşturma politikaları ile sersemlettiği, kendi saflarında tutmak için insanı insanlığından utandıran en acımasızca değerlere mahkûm ettiği kadın potansiyeline aittiler. Sınıfsal, ulusal sömürünün yanı sıra ayrıca cins baskısının da altında ezilen üçlü baskıya ve sömürüye mahkûm edilen kadın cinsine aittiler.  Ama onlar zaten en başta sistemin onlardan istediği “kadın” olma olgusunu ret etmiş ve Clara Zetkin’in dediği gibi; “Ben düşüncelerim ve duygularım ile buradayım. Olayları ve kişileri kendi düşünce ve duygularımla değerlendiriyorum!” diyerek en önemli esaret zincirini kırmışlar, saflarını belirlemişler ve ortak alanda yerlerini almışlardı. İşte düşmanı en fazla korkutan ve Kutsiye ile Naciye’yi bütünleştiren, en önemli ortak nokta da burası idi. Onları hiç unutmayacağız! Ve onların mücadelelerinden öğrenmeye devam edeceğiz. Özellikle de buna emekçi kadınların ihtiyacı var!”

Ardından 29 Haziran’da Dersim’de şehit düşen Çiğdem Yılmaz ve Ferdi Karacan’ın anılarına bir yoldaşımız onların mücadelelerini ve kısa özgeçmişlerini anlattı

Naciye yoldaşımızın ve sevgili Kutsiye’nin hayatları ve mücadeleleri de anlatıldıktan sonra, Naciye yoldaş ile ilgili hazırlanan film gösterildi.

Aralarda Kutsiye’nin kendi yazdığı şiirleri ve Naciye’nin sevdiği şiirler okunurken yine duygular yoğunlaşıyordu.

Sıra dost kurumlardan gelen mesajların okunması, anıların paylaşılmasına geldiğinde, Naciye yoldaş ve sevgili Kutsiye için herkesin paylaşmak istediği, söyleyecek bir şeyleri vardı.

Anmamızı son olarak Kutsiye Bozoklar’ın “Bu gece yüreğim zeybek oynamak istemekte sevdiklerimle” şiiri okunarak bitirildi.

• NACİYE BÜYÜK VE KUTSİYE BOZOKLAR ÖLÜMSÜZDÜRLER!

ONLARI MÜCADELEMİZDE YAŞATACAĞIZ