ATİK Online Birlik Mücadele Zafer!
Bundan 30 yıl önce, 12 Eylül 1980 yılında Türkiye’de askeri faşist bir cunta yapıldı. 27 Mayıs 1960 darbesi ve 12 Mart 1971 askeri cuntasının ardından üçüncü defa gerçekleştirilen, askeri faşist darbe, en kanlı cunta olarak tarihe geçti. 12 Eylül cuntası, tüm toplum üzerinde yıllarca terör estirdi. Art arda yapılan idamlar, sınır tanımayan işkence ve zulüm hala tartışılmaktadır. Cunta iş başına gelir gelmez dönemin Demirel hükümetini görevden aldı, parlamentoyu feshetti. Mevcut tüm partileri kapatarak, yöneticilerini gözaltına aldı. Yürürlükteki tüm yasalar iptal edildi, devam eden grevler yasaklandı. DİSK’i kapatan cunta, mal varlıklarına el koydu, yöneticilerini tutukladı, 54 sendikacı hakkında idam talebiyle dava açtı. Cuntacılar, tüm demokratik kurumları kapattı. TÖBDER ve Yazarlar Sendikası başta olmak üzere yöneticilerini tutuklayarak, haklarında davalar açtı. Basın ve yayın cuntanın denetimine alındı. İlerici ne kadar yazar, bilim insanı, öğretim görevlisi varsa soruşturmaya tabi tutuldu. Binlerce insanın işine son verildi. Kürt ulusu üzerinde görülmemiş bir terör estirildi. Köyler yakıldı, Kürt köylüleri sürgün edildi, işkenceden geçirildi.
12 Eylül faşist cuntası devrimci hareketi zorla ezdi. Devrimci hareket 12 Eylül’le birlikte önemli bir güç kaybına uğradı. 12 Eylül darbesi ufukta göründüğünde, bu durumu devrimci hareket de tespit etti. Ancak, hiçbir karşı plan oluşturamayan devrimci hareket, beklemediği bir saldırıyla karşılaştı. Cunta, devrimci hareketin yönetici kadrolarını, üye ve taraftarlarının ağırlıklı bir bölümünü tutukladı. 17 devrimciyi 1980 ile 1984 yılları arasında idam etti. Onlarca devrimci işkencede katledildi. Cezaevleri birer işkencehaneye dönüştürüldü. 1980 askeri darbesiyle birlikte, bir çok örgüt kendisini fes ederken, önemli bir bölümü, düzenle barışık şekilde yeni yönelimlere girdi, Kemalistleşti, milliyetçilikten etkilendi. İhtilalci örgütler ise kendilerini 1990’larla birlikte ancak toparlayabildi.
Devamını okumak için:
