UYU EY „YİǦİT“ HALK

UYRUKEN ÖLÜM ACI VERMEZ İNSANA
UYU SEN!…

Atlar ve katırlar kişniyerek tepişiyorlar… Zavallı, yoksul çaresiz halklar ayaklar altında. Onları peygamber belleyen katiller gariban erlerden birinin kellesini kesiyor kameralar önünde. Katiller karanlık yüzlü, kara sakallı pis birer mahluk, öteki kellesiz gariban cesedin başında kurt işareti yapıyor, ağzı kulaklarında. Kurtların, çakalların, yılanların işgali altında memleket!

Biri ahir zaman „mehdi“si, öteki henüz dini bildirilmemişte olsa makat kılları bile şimdiden „kutsal“lık mertebesine ermiş „son zaman peygamberi.“

Biri „darbe“ yürütüyor on küsür yıldır, öteki ona „darbe yapıyor; ikisi de aynı tedrisattan geçmiş „ağzı dualı“, „alnı secdeli“, cepleri dolu, müritleri tevatür „üst akıl“ yaratığı „kindar nesil“ tohumu.

Biri CIA’nın 70 yıllık „hizmet“ kölesi, öteki yeni kuşak „BOP eşbaşkanı.“ Anasını ağlatıyorlar memleketin, milletin; yine de her ikisi de en „milli“ ve de en „yerli“ sayılıyorlar!

Biri ülkenin kentlerini yıkıyor, kanını ve can parçalarını katıyor molozlara yurttaşın, öteki „sen iyi yapmıyorsun, bak öldürmek nasılmış göstereyim sana“ diye havadan ateş ve bombalar yağdırıyor memlekete.

İkisi de yaşıyor, ikisinin de keyfi yerinde saraylarında; garibanlar ölüyor „şehit“ tesellisiyle sokaklarımızda.

Biri „Humeyni“ edasında memlekete muhteşem dönüş hayalinde, öteki diplomasız başkomutan oluyor sokakları dolduran müritlerin zikir ve „ölüm isteriz“ zırvalamaları arasında. Ve olağanlaşıyor „olağanüstü hal“imiz.

Kışlalarında iki ortaçağ düzenbazı için birbirlerini öldürüyorlar „Cumhuriyet“in askerleri! Amma da derinleşmiş memlekette kahpe ihanet! Vayy canim!

Ve o „kahraman“, „onuruna ve özgürlüğüne düşkün“ halk hala uyuyor mışıl mışıl, 78 milyon ölü gibi korkakça yorgan çekiştiriyor başına…

Uyu uyu!
Uyurken acı duymaz ölürken insan!
Uyu; artk sana “uyan” demeyecegim… Uyu!